มหาวิทยาลัยสวนดุสิตให้ความสำคัญกับการสร้างเมืองและชุมชนที่ยั่งยืน (SDG 11) ผ่านการอนุรักษ์และส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นในทุกมิติ โดยเฉพาะ “ศิลปะการแสดงและมรดกทางวัฒนธรรม” ซึ่งเป็นหัวใจของอัตลักษณ์ไทย มหาวิทยาลัยจึงดำเนินกิจกรรมด้านศิลปะและการแสดงอย่างต่อเนื่อง ทั้งในรูปแบบของการแสดงดนตรีไทย ดนตรีพื้นบ้าน และการรำไทย เป็นต้น เพื่อเปิดโอกาสให้ทั้งนักศึกษา บุคลากร และประชาชนทั่วไป ได้มีส่วนร่วมในการสืบสานวัฒนธรรมไทย พร้อมทั้งสร้างพื้นที่แห่งความภาคภูมิใจ ความสุข ความงาม และความสามัคคีในสังคมอย่างยั่งยืน การมีส่วนร่วมดังกล่าวไม่เพียงแต่เป็นการอนุรักษ์ศิลปะและวัฒนธรรมเท่านั้น แต่ยังสะท้อนบทบาทของมหาวิทยาลัยในฐานะศูนย์กลางการเรียนรู้และการขับเคลื่อนชุมชนสร้างสรรค์ (Creative Community Hub) ที่ผสานคุณค่าดั้งเดิมกับพลังของคนรุ่นใหม่ เพื่อร่วมกันสร้างสังคมที่มีชีวิตชีวาและยั่งยืน
ประวัติและความสำคัญของการแสดง “หงส์ทอง”
การแสดง “หงส์ทอง” เป็นการแสดงประจำมหาวิทยาลัยสวนดุสิตที่ถือกำเนิดขึ้นจากแรงบันดาลใจของ หม่อมหลวงปิ่น มาลากุล บุคคลสำคัญของโลกที่องค์การยูเนสโกยกย่องในฐานะผู้ทรงคุณูปการด้านการศึกษาและศิลปวัฒนธรรม ท่านเป็นผู้ตั้งชื่อ “สวนดุสิต” ให้แก่มหาวิทยาลัย และริเริ่มแนวคิดในการสร้างการแสดงประจำมหาวิทยาลัยชุด “ระบำหงส์ทอง” เพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งความสง่างาม ความดีงาม และความเป็นผู้นำสวนดุสิตแรงบันดาลใจของการแสดงชุดนี้มาจาก อุปรากรเรื่อง “Swan Lake” ของไชคอฟสกี้ (Tchaikovsky) ที่ได้รับการดัดแปลงให้มีความอ่อนช้อยแบบไทย ถ่ายทอดความงามของหงส์ซึ่งเปรียบเสมือนผู้มีปัญญา ความบริสุทธิ์ และความดีงาม ทั้งยังสื่อถึงคุณลักษณะของบัณฑิตสวนดุสิตที่ “มีความรู้คู่คุณธรรม” โดยในปี 2567 ได้จัดการแสดงในงานปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ ถือเป็นส่วนหนึ่งของพิธีต้อนรับนักศึกษาใหม่ โดยมีเจตนารมณ์เพื่อปลูกฝังจิตสำนึกแห่งความเป็นสมาชิกของครอบครัวสวนดุสิต ถ่ายทอดค่านิยมของมหาวิทยาลัยที่ยึดมั่นใน ความรู้ คุณธรรม และวัฒนธรรมไทย https://www.dusit.ac.th/home/2024/1308577.html
การแสดงนาฏศิลป์และวัฒนธรรมไทย งานกาชาดประจำปี 2567
การแสดงนาฏศิลป์ของมหาวิทยาลัยสวนดุสิตในงานกาชาดประจำปีได้สร้างความประทับใจแก่ผู้ชมทั่วบริเวณสวนลุมพินี ด้วยลีลาการรำที่อ่อนช้อยและทรงพลัง ถ่ายทอดโดยนักศึกษาจากโครงการพัฒนาทักษะด้านนาฏศิลป์และศิลปะการแสดง ภายใต้การกำกับของอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญด้านวัฒนธรรมไทย การแสดงประกอบด้วยหลายชุด เช่น รำโบราณคดีร่วมสมัย ระบำตารีกีปัส รำมโนราห์ และเซิ้งโปงลาง ซึ่งล้วนสะท้อนความงดงามและความหลากหลายของศิลปะไทยในแต่ละภูมิภาค บรรยากาศในงานเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ รอยยิ้ม และเสียงปรบมือของผู้ชม การแสดงครั้งนี้จึงเปรียบเสมือนสะพานเชื่อมระหว่างคนรุ่นใหม่กับมรดกทางศิลปวัฒนธรรมของชาติ แสดงให้เห็นถึงบทบาทของมหาวิทยาลัยในฐานะผู้สืบสานและเผยแพร่ศิลปะไทยในเวทีระดับประเทศ
กิจกรรมรำไทยเพื่อการเรียนรู้ศิลปวัฒนธรรมไทย
กิจกรรมรำไทยที่จัดโดยคณะครุศาสตร์ถือเป็นอีกเวทีหนึ่งที่ใช้ศิลปะการแสดงเป็นสื่อแห่งการเรียนรู้ นักศึกษาหลักสูตรศึกษาศาสตรบัณฑิต สาขาการศึกษาปฐมวัย ได้เรียนรู้ทั้งท่วงท่าการรำและคุณค่าทางวัฒนธรรมที่ซ่อนอยู่ในศิลปะแห่งการเคลื่อนไหว การจัดกิจกรรมครั้งนี้เปิดโอกาสให้มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างนักศึกษาไทยกับนักศึกษาแลกเปลี่ยนจากมหาวิทยาลัย Liverpool John Moores University ประเทศอังกฤษ เสียงหัวเราะและความตั้งใจของผู้เข้าร่วมทำให้บรรยากาศอบอวลไปด้วยความสุข ความเข้าใจ และความเคารพในวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน การรำไทยในครั้งนี้จึงไม่เพียงเป็นการสืบสานศิลปะไทย หากยังเป็นบทเรียนแห่งการอยู่ร่วมกันอย่างสันติและเคารพในความหลากหลายทางวัฒนธรรม
การประกวดร้องเพลงไทยสากล–ลูกทุ่ง “Suan Dusit Golden Voice 2024”
เวทีประกวดร้องเพลงของมหาวิทยาลัยสวนดุสิตคือพื้นที่แห่งแรงบันดาลใจและความภาคภูมิใจในศิลปะดนตรีไทย การประกวด “Suan Dusit Golden Voice” ได้รวบรวมเสียงเพลงแห่งความฝันจากทั้งนักศึกษา อาจารย์ และบุคลากรของมหาวิทยาลัย เสียงเพลงลูกทุ่งอันไพเราะและบทเพลงไทยสากลที่เปี่ยมอารมณ์ดังก้องไปทั่วหอประชุม ท่ามกลางการให้กำลังใจจากผู้ชมอย่างอบอุ่น การมีคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิระดับประเทศร่วมตัดสินสะท้อนถึงมาตรฐานและความสำคัญของเวทีนี้ เวทีแห่งนี้จึงไม่เพียงเป็นการประกวด แต่เป็นการส่งต่อคุณค่าของดนตรีไทยในรูปแบบร่วมสมัยให้คนรุ่นใหม่ได้เรียนรู้ ภูมิใจ และสืบสานต่อไป
กิจกรรม สะท้อนให้เห็นถึงบทบาทของมหาวิทยาลัยสวนดุสิตในฐานะ “แหล่งอนุรักษ์และส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมไทย” ที่มีชีวิต ไม่ว่าจะเป็นการแสดงนาฏศิลป์ในงานระดับประเทศ การรำไทยเชิงการเรียนรู้ หรือการประกวดร้องเพลงที่เปิดพื้นที่ให้ทุกคนได้สร้างสรรค์ผลงาน ทุกกิจกรรมล้วนหล่อหลอมความงดงามของศิลปะไทยเข้ากับชีวิตประจำวันของผู้คนในมหาวิทยาลัย และชุมชน สืบต่อคุณค่าของศิลปะวัฒนธรรมไทยให้คงอยู่คู่สังคมอย่างยั่งยืน สมกับหัวใจของ SDG 11 เมืองและชุมชนที่ยั่งยืน อย่างแท้จริง